Monday, September 08, 2014

නැවුම් සුවද....


මල් ඉහිරුනු...
පෙති විසිරුනු...
ඒ මන්ගල යහන උඩ...
උබේ ඒ හුස්ම...
ඇවිත් වදිනකොට....
මයේ පපු කැනැත්ත මැද්දට...
පලමු වතාවට....
නුබේ ඒ හීනි ඇගිලි තුඩු...
නටන කොට ඒ රෝම අස්සෙ...
ඇත්තමයි...
නොඉදුල් නැවුම් උබේ ආදරේ...
දැනුනා...දැනුනා.....
පුරුශ ශක්තියේ...
මුදුන් මුලේ නොදැනීම ....
කේශික මුල් එතිලා....
සාරය උබේ ඇතුලටම අරන් ගියා...
දවසින් දවස...
උබ ලන් උනත් මයෙ පපු කැනැත්තට....
අඩු උනා මිසක් ඒ උබේ හුස්මේ නැවුම් සුවද...
උනෙ නෑ වැඩියක්...
ඔව් උබ මේ රෑත් මයේ ලග...
උබේ හුස්ම පිලුනු වෙලා.....
ඒත් මුදුන් මුලේ කේශිකා දුවන්න.....
පටන් ගත්තා.....
ඒ.....
කන්තොරුවේ අලුත් මිසිගේ....
නැවුම් හුස්ම....
මතක් වෙලා....

සටහන
වාසනාවන්ත කාලකන්නියා


No comments:

Post a Comment